زبون باش تا پوستینت درند

که صاحب دلان بار شوخان (دلبر یا شیرین یا شاد)برند.

سعدی (بوستان ).

زبون:حقیر، خفیف، خوار، ذلیل، پست، فاقد مقام و موقع در میان مردم یا در محیطی خاص،متواضع.

زبون عشق شو تا برکشندت
که هر گاهی که کم گشتی ، فزونی

نان از برای کنج عبادت گرفته اند
صاحب دلان نه کنج عبادت برای نان .

(گلستان ، باب دوم ).

ایدل تو به اسرار معما نرسی

در نکته زیرکان دانا نرسی

اینجا به می لعل بهشتی می ساز

کانجا که بهشت است رسی یا نرسی